Piękna gra abstrakcyjna. Zasady nie są skomplikowane, a ta odsłona serii zdecydowanie bardziej mi się podoba, niż zwykły Azul, który mnie znudził po kilku rozgrywkach. Dużo kombinowania co wybrać zarówno spośród kafelków do wzięcia z warsztatów, jak i do ułożenia by zgarnąć jak najwięcej punktów i być jak najmniej stratnym na końcu przy całościowym podliczaniu punktów. Fajny zabieg z gratisowymi kafelkami, które otrzymujemy po spełnieniu warunków. Ten efekt może chwilami mocno namieszać w rozgrywce. Gra wykonana solidnie, choć myślę, że plansze graczy i kafelki mogły być teoretycznie mniejsze, a przez to całość bardziej kompaktowa. Polecam tego Azula do wykorzystania na świetlicy szkolnej, czy w bibliotece.

Ta wersja bardziej mi się podoba niż pierwsza odsłona Azul. Nawet kolorystyka bardziej zachęca. Dodano też wierzę, z której łatwiej wsypywać płytki do woreczka. Jest trudniejsza ale nie znaczy, że bardziej skomplikowana.

Moja ulubiona część Azula. Troszkę nowej mechaniki w postaci atutów i płytek bonusowych. Jak zawsze piękna grafika i przyjemna rozgrywka :)

Rewelacyjny gra familijno-strategiczna. Przepiękne wydanie tylko wzmacnia rozgrywkę. Dla mnie najlepsza część Azula!

Pięknie wykonane ceramiczne kafelki to już znak firmowy serii gier abstrakcyjno-logicznych Azul autorstwa Michaela Kieslinga z ilustracjami Chris Quilliams, w których gracze wcielają się w role portugalskich rzemieślników pracujących na zlecenie króla Manuela I. Tym razem podejmą się zadania, które w rzeczywistości nigdy się nie rozpoczęło. Cofnijmy się jednak do pałacu w Évorze.

Azulejos to oryginalnie biało-niebieskie płytki ceramiczne sprowadzone do Europy przez Maurów. W XVI wieku, wykorzystując azulejos, król Manuel I zlecił przyozdobienie swojego pałacu w Évorze. To właśnie na tym zadaniu skupia się pierwsza część serii Azul. Idąc na fali popularności, w dość krótkim czasie, pojawiła się druga część Witraże Sintry, w której jak można łatwo się domyśleć, ponownie król Manuel I zlecił rzemieślnikom przyozdobienie swoich włości. Tym razem są to okna królewskiego pałacu w Sintrze. Trzecia, i według wielu recenzentów gier planszowych, najlepsza odsłona Azula, skupia się na budowie Letniego Pawilonu na cześć najdostojniejszych członków rodziny królewskiej. Niestety król Manuel I umarł przed rozpoczęciem budowy. Teraz to gracze starają się zbudować letni pawilon, który nigdy nie powstał.

Trzeci Azul składa się z 6 rund. W każdej z nich gracze będą decydować, jaki kolor kafelków zabiorą z jednego z warsztatów lub ze środka pola gry. Każdej rundzie odpowiada również inny kolor atutowy kafelka, który, o ile znajduje się w wybranym warsztacie lub na środku pola gry, zostaje zabrany przez gracza i pełni rolę „jokera”. Kiedy warsztaty i pole gry będą puste, rozpoczyna się druga faza.

Teraz przyszła pora na umiejętne rozłożenie zebranych kafelków na jednej z dwóch plansz gracza. Podstawowa plansza ma już dedykowane kolory gwiazd, natomiast druga strona daje większą dowolność w układaniu kafelków. Na planszach znajdują się również specjalne pola pozwalające dobrać dodatkowe kafelki z magazynu. Każde ramię gwiazdy jest oznaczone cyfrą od 1 do 6, co wskazuje ile jednakowych kafelków trzeba posiadać, aby jeden z nich ułożyć właśnie w danym miejscu. Nadmiarowe kafelki wrzucamy do dodanej w grze wieży mającej kształt wieży zegarowej Pałacu w Sintrze. Punkty za ułożenie kolejnych kafelków na planszy są dodawane na bieżąco, natomiast pod koniec gry gracze mogą otrzymać bonusy za osiągnięcie konkretnych celów budowy. Wygrywa osoba z największą liczbą punktów.

Azul Letni Pawilon, jak i dwa wcześniejsze tytuły z tej serii, zostały wydane w Polsce za sprawą wydawnictwa Lacerta. Gra jest na tyle prosta, a jej zasady na tyle łatwe, że idealnie nadaje się dla wkraczających w świat gier planszowych osób. Pomimo dużo ciekawszej kolorystyki w Witrażach Sintry, to właśnie Letni Pawilon wprowadza najlepsze rozwiązania odnośnie rozgrywki i to właśnie od niego najlepiej rozpocząć swoją przygodę z Azulem.

Must have dla fanów abstraktów. Więcej kombinowania aniżeli w 1 części (azulowego trio). Pięknie wykonana, płytki z bakalitu robią robotę

Kolorowa układanka, z małą ilością interakcji, dobra na pomóżdżenie. Zedecydowanie polecam fanom abstrakcyjnych tytułów. Dobre skalowanie.

Kolejna gra abstrakcyjna z rodziny Azula. W tej części będziemy układać kafelki tworząc podłogę w naszym letnim pawilonie. Do wyboru mamy 2 strony planszy - każda z nich daje nam inne możliwości tworzenia wzorów. W mojej opini najciekawsza gra z serii. Daje duże możliwości do pokombinowania, jak uzyskać najlepsze połączenie i zebrać jak najwięcej punktów. Gra cieszy oko, zwłaszcza jeśli lubimy jasne, jaskrawe kolory. Kafelki są przyjemne w dotyku i dobrze się je trzyma. Zdecydownie na plus jest wieża, która pozwala nam zbierać w jednym miejscu kafelki, które wykorzystaliśmy do budowy gwiazd. Dobrze się w nią gra zarówno w 2 osoby, jak i w pełnym składzie. Zdecydowanie polecam dla osób lubiących gry abstrakcyjne.

Bardzo fajna gra abstrakcyjna, świetnie się skaluje i cieszy oko