ŁukaszBrych

Jest to bodajże mój drugi tytuł, który zagościł w mojej kolekcji (pierwszym był klasyk nad klasyki, czyli Wsiąść Do Pociągu Europa). Do zakupu zachęciły mnie dobre opinie, ładny wygląd gry oraz proste zasady. I ze wszystkim tymi argumentami zdecydowanie się zgadzam.
Torres to gra logiczna polegająca na budowaniu zamków a następnie umieszczaniu na nich naszych rycerzy. Im większe budowle tym więcej punktów zdobywamy. A z każdą turą nasz zamek staje się coraz bardziej okazały co sprawia, że plansza wygląda naprawdę świetnie. Efekt wizualny na koniec rozgrywki jest każdorazowo imponujący. Tutaj chciałbym zaznaczyć, że same elementy, z których budujemy zamki, są bardzo dobrej jakości.
Gra posiada drobne wady np. rowek na łączeniu obu połówek planszy. Kiedy niefortunnie postawi się element zamku na wspomnianym rowku, budowla może się przewrócić. Drugim drobnym mankamentem jest fakt, że z biegiem tur, nasze budowle są coraz rozbudowane i dokładanie kolejnych elementów jest czasami siermiężnym zadaniem i z łatwością można naszą budowlę przypadkowo zburzyć. Ale są to małe mankamenty, które nie są w stanie przysłonić przyjemności z rozgrywki jaką sama gra daje.
Dodatkowo, gra ma już 22 lata (!) a mimo to w ogóle się nie zestarzała jeśli chodzi o samą mechanikę. Plansza może i wygląda na old-skool'ową ale bynajmniej nie przeszkadza to w odbiorze gry.
Aha, zapomniałem dodać - tytuł świetnie nadaje się do spędzenia czasu z dzieciakami.

Póki co jest to jedyny przedstawiciel Zachodniego Królestwa na mojej półce, i wg wielu źródeł "najprostszy" z całego tryptyku, niemniej jednak bardzo lubię ten tytuł. Podczas pierwszej rozgrywki ilość zasad może przytłoczyć ale dość szybko można je przyswoić. Na dowód mogę dodać, że kilka razy grałem z 8-letnim synem, któremu tylko na początku podpowiadałem ruchy. W następnych rozgrywkach świetnie sobie radził bez moich rad i uwag :-)
A sama gra jest typową grą z mechaniką umieszczania pracowników, zbieramy zasoby aby nabyć inne zasoby aby budować katedrę oraz budynki - w końcu wchodzimy w buty architekta. W grze można obrać drogę prawego inżyniera, który postępuje wg zasad moralnych albo takiego, który woli iść w kierunku szemranych interesów jako środek to osiągnięcia celu. Obie strategie mają swoje dobre i złe strony, także wybór stoi po stronie gracza.
Gra bardzo ładnie wydana, szczególnie spodoba się osobom, którym nie przeszkadza dość charakterystyczna kreska autora rysunków czyli Mihajlo Dimitrevskiego.
Zdecydowanie polecam.

Świetny tytuł na wprowadzenie ludzi w świat planszówek. Proste zasady mechaniką budowania talii. Modularna i kolorowa plansza dająca ogromną mnogość tworzenia tras wyścigu. W zależności od długości trasy rozgrywka trwa 45-60 min także dzieciaki są w stanie w skupieniu wytrzymać całą rozgrywkę. Co więcej, każdy może wygrać, niezależnie od stażu także nawet nowicjusz ma szansę ograć starego wyjadacza. Gra daje dużo przyjemności z rozgrywki. W wariancie dla dwóch graczy każdy obsługuje dwóch poszukiwaczy przygód co daje możliwość przyblokowania przeciwnika jednym z pionków. Czyli odrobina negatywnej interakcji również tu występuje. Tytuł zdecydowanie godny polecenia każdemu bez względu na wiek.