W zwodniczo ładnym pudełku, wśród złudnie ślicznych komponentów kryje się gra, która jest jak bójka z paryskim apaszem w mrocznym, ślepym zaułku. Już w fazie wykładania bruku na planszę i dobierania kafli budynków trzeba planować swoje przyszłe ruchy i przewidywać zagrożenia. Nie bez powodu obszar gry mieści się w pudełku, ma być ciasno, gracze muszą wchodzić sobie w drogę, przepychać się łokciami, walczyć o każdą okazję do zapunktowania. Tu się gra w zwarciu, na granicy nokautu, bezpardonowo. Dobrze zagrana widokówka potrafi być jak lewy sierpowy, butelka rzucona zza lady, żyletka wszyta w kaszkiet, kogoś na pewno zaboli. Świetny friendship destroyerdestroyer, albo jeśli wolicie: destructeur d'amitié.