Ciekawa gra z dużą ilością grania nad stołem. Zawieranie sojuszy jest w zasadzie musem, a wbijanie noży w plecy dawnym sojusznikom jest tutaj na porządku dziennym. Kiedyś moje top1, lecz po wielu rozgrywkach Gra o Tron nieco się przejadła - sojusze i ich zrywanie, niewiadoma, czy ktoś Ci przeszkodzi w bitwie czy pomoże zaczęły irytować i ocena nieco spadła, a gra poszła w odstawkę. Ale teraz chętnie bym do niej wrócił i zweryfikował wrażenia z ostatnich rozgrywek

Dla kogo? Zdecydowanie dla osób które nie boją się konfrontacji i potrafią oddzielić grę od życia, bo znam przypadki, że mimo zakończenia gry konflikt trwał. Gra wbrew pozorom jest dość ciężka i przynajmniej jeden z graczy musi dobrze znać zasady. Czas gry też do krótkich nie należy, bo 3h to jest raczej minimum przy 6 graczach, wiec myślę że dla starszych graczy, którym to nie straszne.
O co chodzi? Każdy z graczy wciela się w jeden z rodów Westeros, którego celem jest kontrola nad jak największą ilością prowincji wraz z ich twierdzami oraz warowniami. Wygrywa ten gracz, który po 10 turach posiada najwięcej twierdz i warowni, bądź jako pierwszy zajmie ich siedem. Żeby wytłumaczyć mechanikę gry trzeba by streścić w zasadzie cała nie krótką instrukcję. Jednak w bardzo dużym uproszczeniu trzonem gry jest planowanie i wykonywanie przez graczy działań swoich wojsk. Ponad to nieodłącznymi elementami jest grą nad stolem, odpieranie dzikich oraz zajmowanie różnych funkcji na dworze Westeros.
Odczucia: Pierwsza edycję gry kupowałem parę lat temu...a potem kupiłem również drugą, żeby móc grać w sześć osób. To chyba znaczy, że gra mi się podoba? To jest mało powiedziane. Gra jest świetna. Wszystko hula i huczy aż miło. Jak wspomniałem gra trwa minimum 3h, a słyszałem o przypadkach wśród znajomych, że partia trwała i 14h- ale moim zdaniem to już jest duża przesada. Mimo 3h+ przy stole, nie czuje się tego czasu, bo czacha paruje. Klimat gry jest wyczuwalny i licencja Gry o Tron doskonale pasuje, jednak w mojej ocenie również dobrze temat mógł być jakikolwiek inny (będzie lincz turbofanów xD). Ponad to moim zdaniem gra działa najlepiej w pełnym składzie ponieważ przy mniejszej ilości graczy siły na mapie nie rozkładają się tak dobrze.
Wykonanie: Gra jest ładna i elementy są dobrej jakości jednak wizualnie może nie zachwycać. Jeżeli ktoś oczekuje figurek, barwnej mapy i mnóstwa pięknych ilustracji to może być zawiedziony. Gra natomiast broni się mechaniką. Wszystko się pięknie spina, wszystki elementy są dopracowane i wszystko w grze jest potrzebne.

Cóż... tytuł ten ewidentnie nie dla mnie. Za plus na pewno można uwzględnić to, że gra zachęca do zaskakujących ruchów i przemyśleń taktycznych. Niestety ważnym elementem rozgrywki jest licytacja, za którą nie przepadam. No i oczywiście zbyt długi czas gry, który powoduje, że to ciągłe wymienianie się zamkami staje się okropnie nużące.

Gra ma swoje wady. Słabe skalowanie i chociażby eliminacja gracza. Jednak emocje, które pojawiają się podczas rozgrywki są tak intensywne i jest ich tak dużo, że wciąż uważam ją za najlepszą grę w kolekcji - kwintesencja negatywnej interakcji, świetna strategia, blef i gra nad stołem. Miód.

Bardzo wymagająca gra. Łącząca że sobą dyplomację i strategiczne myślenie zarówno pod kątem planowania taktyki jak i zarządzania zasobami, które akurat są na naszym terytorium. Zakładaj sojusze nad planszą by wzmocnić swoje oddziały na planszy. Doskonale osadzona w klimacie książki. Każda rozgrywka jest satysfakcjonująca. Zdecydowanie najlepiej sprawdza się przy komplecie - 6 graczy. Przy mniejszych liczbach, zwycięstwo graczy na południu jest znacznie ułatwione.

Gra trwa bardzo długo i ma bardzo dużo zasad. Dla prawdziwych graczy, którzy to już grali w niejedną planszówkę.

Bardzo dobra gra strategiczna. Najlepiej się w nią gra w większym gronie. Warto poświęcić na nią więcej czasu, ponieważ gra zachęca do rozmów i negocjacji, a fani gry o tron mogą urozmaicić ją o cytaty, stroje i wydarzenia z książek 🏰